Tότε καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά


Ο Παναθηναϊκός σε επανάληψη των προηγούμενων μεταγραφικών περιόδων ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια ανασύροντας ονόματα από το πρόσφατο παρελθόν του και τα παρουσιάζει σαν πιθανούς μεταγραφικούς στόχους. Αυτήν την φορά η επικαιρότητα έχει το όνομα του Γκόρντον Σίλντενφελντ να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις και η ενδεχόμενη επιστροφή του να είναι λίγα δημοσιεύματα πριν καταντήσει -ξανά- ένα κακής ποιότητας σήριαλ.


Βλέπετε τα χρόνια του Αλαφούζου στην ΠΑΕ, ο Παναθηναϊκός έχει στραφεί ουκ ολίγες φορές σε παλιούς γνώριμους του. Σισέ, Λέτο, Καραγκούνης, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Νίνης, Μαυρίας, Χριστοδουλόπουλος, Σιμάο, Αμπέϊντ, Καρνέζης είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που ακούστηκαν ως μεταγραφικοί στόχοι, με άλλους να καταλήγουν σε γάμο και άλλους να μένουν φήμες και διακαείς πόθοι.

Δίχως να γνωρίζω για ποιο λόγο η διοίκηση επιλέγει αυτά τα μονοπάτια, αδυνατώ να εθελοτυφλήσω και να μην παραδεχτώ πως τέτοιες πρακτικές είναι σημάδια ομάδας που κάτι δεν της πάει καλά. Με εξαίρεση τον Λέτο που από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι έλειπε από την ομάδα και της προσέφερε ποιότητα και ουσία, όλες οι υπόλοιπες περιπτώσεις δείχνουν μια ομάδα που αρνείται να απαγκιστρωθεί από το παρελθόν της. Είτε γιατί ο παλιός είναι αλλιώς και κατευνάζει τα πνεύματα του πλήθους, είτε γιατί είναι και φθηνός και προσφέρονται πιο άμεσα και οικονομικά deals. Eκτός κι αν στην ΠΑΕ έχουν καταπιεί αμάσητο το -ελαφρώς παραποιημένο- ρητό "ομάδα που δεν σέβεται το παρελθόν της, δεν έχει μέλλον" και παίρνει σβάρνα ό,τι όνομα έχει φορέσει τα τελευταία χρόνια το τριφύλλι. Πράγμα που δεν το πιστεύω.

Συγκεκριμένα όμως η περίπτωση του Σίλντενφελντ δείχνει πόσο πρόγραμμα δεν υπήρξε πέρυσι το καλοκαίρι και πόσο -πιθανότατα- δεν υπάρχει και φέτος. Εκτός κι αν τον παίκτη που πέρυσι τον έδιωχνες και μετά από 6 μήνες τον θέλεις πάλι πίσω είναι λογικό. Όπως τον Αμπέϊντ που τον παρακαλάγαμε δύο καλοκαίρια λες και δεν υπήρχε άλλος παίκτης με τα ίδια χαρακτηριστικά στον πλανήτη.

Δείγματα στασιμότητας και πισωγυρίσματα που λειτουργούν αποτρεπτικά στην εξέλιξη της ομάδας. Τότε λέγαμε πως η ομάδα χρειάζεται κορμό και ένα άτομο τουλάχιστον σίγουρο σε κάθε γραμμή, αλλά προτιμούσαμε να κάνουμε ανούσιες εκπτώσεις. Τώρα λέμε πως η ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον την μισή ενδεκάδα απαρτισμένη με Έλληνες αλλά προτιμάμε τις καλές σχέσεις με τους έξω manager.

Αμφιβάλλει κανείς ότι θα το βρούμε κι αυτό μπροστά μας;

Σχόλια