Στις 12 Ιουνίου του 2012, οι Παναθηναϊκοί διάβασαν την είδηση που δεν πίστευαν πως θα διαβάσουν ποτέ. Τις ανακοινώσεις της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που ανακοίνωναν την λύση της συνεργασίας τους έπειτα από 13 υπερήφανα και γεμάτα δόξες χρόνια.
Το σοκ ήταν μεγάλο και ακόμη πολλοί Παναθηναϊκοί πορεύονται με τις εικόνες του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του Συλλόγου και την ελπίδα πως οι δρόμοι μας θα ξανασμίξουν και θα ζήσουμε την δεύτερη εποχή Ομπράντοβιτς.
Η άσχημη κατάληξη με την ανακοίνωση της αποχώρησης του Ζοτς ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Σε όλη την διάρκεια εκείνης της σεζόν ο Ομπράντοβιτς "φώναζε" πως το...μοιραίο έρχεται. Oυκ ολίγες φορές ανέφερε την λέξη σεβασμός συνοδευόμενο με ένα κοφτό «δεν ξέρω» σε ερωτήσεις που αφορούσαν το μέλλον του στην ομάδα. Παρά την υπόσχεση του Κάραβελ πως «θα συνεχίσουμε μαζί» -σε εκείνη την ιστορική υποδοχή του κόσμου στην ομάδα μετά την απώλεια του πρωταθλήματος- και την ανατροπή του κλίματος, οι επόμενες μέρες πάλι είχαν σαν κεντρικό θέμα την λέξη «σεβασμός».
Οι περισσότεροι δεν καταλάβαιναν και οι πολύ πολύ λιγότεροι έκαναν πως δεν καταλάβαιναν. Το σίγουρο είναι πως ακόμη και σήμερα, 4 χρόνια μετά, κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν έχει βγει να πει στον κόσμο τι έφταιξε και μπήκε τέλος σε αυτήν την «χρυσή εποχή». Μέχρι και σήμερα Ομπράντοβιτς, διοίκηση και Ιτούδης τηρούν αυτό που είχε δηλώσει στην ανακοίνωση του ο Ζοτς, «τα εν οίκω, μη εν δήμω».
To μεσημέρι της 12ης Ιουνίου βρήκε πολλούς Παναθηναϊκούς να μουδιάζουν στο άκουσμα της είδησης δίχως να μπορούν να το συνειδητοποιήσουν. Εικόνες και συναισθήματα 13 χρόνων πέρνουσαν σαν ταινία από το μυαλό τους και κανένας δεν ήθελε να πιστέψει πως η φιγούρα του Ζοτς δεν θα βρίσκεται πλέον στην γνώριμη θέση του πάγκου μας και το «Ομπράντοβιτς πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ» θα κλειστεί σιγά-σιγά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η χρυσή εποχή του Παύλου, του Θανάση και του Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη έκλεινε μετά από δεκατρεις σεζόν και η φυσική -ιδανική και άκρως ρομαντική- συνέχεια που περίμεναν όλοι με τον Ζοτς να γίνεται πρόεδρος της ομάδας, τον Δημήτρη πρώτο προπονητή, τον «Φράγκι» δεύτερο και τον Διαμαντίδη να ακολουθεί αυτήν την πορεία δεν ήρθε ποτέ.
Μαζί με τα 5 Eυρωπαϊκά, τα 11 πρωταθλήματα και τα 7 κύπελλα ο Ζέλικο έμαθε στον κόσμο του Συλλόγου πολλά πράγματα που υπερτερούν των τίτλων. Δημιούργησε -άθελα του ή μη- μια γενιά που έμαθε να σέβεται τον αντίπαλο, να μην περιορίζετι τα όνειρα της στον Ελλαδικό χώρο, να διαβάζει μπάσκετ και να χειροκροτά την προσπάθεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα.
Ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να φωνάξουμε ξανά το «Ομπράντοβιτς πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ» και αυτός να δείξει την καρδιά του και τους παίκτες της ομάδας πριν κάτσει στον πάγκο κρατώντας τα κλειδιά του.
13 χρόνια ζούσαμε την απόλυτη Παναθηναϊκή κατάσταση. Πόσο θα το θέλαμε ξανά...
ΥΓ: Η ιστορία επίσης δυστιχώς γράφει και τις «ύβρεις». Όπως τα «Ιβάνοβιτς πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ» και τις προσπάθειες απομυθοποίησης αυτού του αθρώπου,
YΓ2: Η ανακοίνωση της ΚΑΕ:
«Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει το τέλος της συνεργασίας της με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, μετά από δεκατρία χρόνια λαμπρής συνύπαρξης.
Η οικογένεια Γιαννακόπουλου θα ήθελε να ευχαριστήσει δημόσια τον «κόουτς» για την άψογη, μεστή και ουσιώδη συνεργασία που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ μας, κάτι που αποδεικνύεται άλλωστε από τους τίτλους που κατέκτησε η ομάδα μας.
Στο μυαλό και στην καρδιά μας θα υπάρχουν πάντα οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε με τον Ομπράντοβιτς στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας και σίγουρα το όνομά του θα γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Παναθηναϊκού ως ένας από τους κύριους συντελεστές των μεγάλων επιτυχιών.
Όταν οι συνθήκες το φέρνουν έτσι και φεύγει ένας φίλος το «αντίο» φαντάζει δύσκολο. Αισθανόμαστε τον Ομπράντοβιτς σαν μέλος της οικογένειας μας και νιώθουμε πως στο μέλλον οι δρόμοι μας θα ξανασμίξουν. Για αυτό δεν του λέμε αντίο, αλλά «εις το επανιδείν φίλε».
και η ανακοίνωση του Ομπράντοβιτς:
«Αγαπητοί μου Φίλοι
Όταν ήρθα τον Ιούνιο του 1999 στην Αθήνα για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ, δεν μπορούσα ούτε να το φανταστώ ότι αυτή θα ήταν η ομάδα μου –η οικογένειά μου-το σπίτι μου, για 13 ολόκληρα χρόνια.
Αυτά τα 13 χρόνια, είχαμε πολλές όμορφες στιγμές, πολλούς πανηγυρισμούς, αλλά και δυσκολίες. Τα ζήσαμε έντονα, γιατί πάντα ήμασταν όλοι μαζί σαν μια μεγάλη και αληθινή οικογένεια.
Οι Αρχές που έχω από την οικογένειά μου, πάντα μου υπενθυμίζουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να σέβεσαι τους ανθρώπους, αν θέλεις να σε σεβαστούν και αυτοί. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να τονίσω αυτή τη στιγμή.
Τρέφω μεγάλο σεβασμό προς την οικογένεια Γιαννακόπουλου, η οποία κατέστησε δυνατό με όλες της τις δυνάμεις, να είμαστε όλοι μαζί όλα αυτά τα χρόνια.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να χαιρετίσω με σεβασμό, όλους όσοι εργάζονται στην ΚΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ, όλα τα μέλη του προπονητικού τιμ, με τους οποίους είχα μια εκπληκτική συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους τους φίλους του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ, οι οποίοι ήταν ΠΑΝΤΑ-ΠΑΝΤΑ, μα ΠΑΝΤΑ μαζί μας, διότι χωρίς τη βοήθειά τους ποτέ δεν θα τα καταφέρναμε. Φυσικά ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ προς όλους τους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα αυτά τα 13 χρόνια.
Όλοι μαζί, η Οικογένεια Γιαννακόπουλου, οι εργαζόμενοι στην ΚΑΕ, το προπονητικό τιμ, οι παίκτες και οι φίλαθλοι τις ομάδας, καταφέραμε να κάνουμε τον μπασκετικό ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ, ένα μεγάλο κλαμπ προς το οποίο τρέφει σεβασμό όλη η Ευρώπη.
Αυτή τη στιγμή πήρα μια ΠΟΛΥ-μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολη απόφαση για μένα, πως η συνεργασία όλων αυτών των ετών τελείωσε.
Πιστεύω πως ότι συμβαίνει σε μια οικογένεια πρέπει να μένει μέσα σε αυτή. Γιατί όπως λέει και ο σοφός ελληνικός λαός « Τα εν οίκω, μη εν δήμω». Αναμφίβολα θεωρώ πως τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτή μου η απόφαση είναι η καλύτερη δυνατή για όλους.
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ για 13 χρόνια ήταν η ΟΜΑΔΑ μου και το ΣΠΙΤΙ μου και αυτό θα μείνει έτσι σε όλη μου τη ζωή. Νιώθω και είμαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης όλους τους εκπροσώπους του γραπτού, τηλεοπτικού, ραδιοφωνικού και ηλεκτρονικού τύπου για την αγαστή συνεργασία μας.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κουμπάρο και άμεσο συνεργάτη μου Δημήτρη Ιτούδη για την εξαιρετική μας συνεργασία όλα αυτά τα 13 χρόνια.
Αθήνα 12/06/2012
Ζέλικο Ομπράντοβιτς»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου