 |
| Όσο περνάνε τα χρόνια, αντιλαμβανόμαστε πόσο ιδανικά ήταν τα πράγματα στο μπασκετικό τμήμα όλα αυτά τα χρόνια.. |
Διαβάστε τι δήλωσε ο Δ.Ιτούδης για τον Ζοτς, το περιστατικό στο F4 της Θεσσαλονίκης, την Μπολόνια και την ιδανική κατάταση που επικρατούσε στον Παναθηναϊκό την «χρυσή εποχή»..
Για το περιστατικό που θυμάται πιο έντονα με τον Ομπράντοβιτς: «Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές πίσω μας γεμάτες συναισθήματα, επιτυχίες, νίκες και τίτλους. Αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω μία, θα έλεγα τον τίτλο που πήραμε μαζί τη σεζόν 1999-2000 στη Θεσσαλονίκη. Παίξαμε κόντρα στην Μακάμπι. Όταν ο Κάτας έβαλε το τρίποντο για το 63-57 ρώτησα τον Ζέλικο αν έπρεπε να πάρουμε τάιμ άουτ για να σχεδιάσουμε την άμυνά μας. Εκείνος μου είπε: "Όχι φίλε, είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης". Έμενε λιγότερο από ένα λεπτό αλλά εκείνος ήταν τόσο σίγουρος ότι θα νικήσουμε. Εκείνη την ώρα με έπεισε πως είμαστ στον σωστό δρόμο και αυτό θα το θυμάμαι για πάντα».
Για την Euroleague στην Μπολόνια: «Εκείνη ήταν το φαβορί και παίξαμε κόντρα στην τοπική Βίρτους. Υπάρχει μια ιστορία. Είχαμε μια θερμή συζήτηση με τον Ζέλικο αφού γίναμε πρωταθλητές. Οι παίκτες το γιόρταζαν, οι δημοσιογράφοι ήταν στα αποδυτήρια και εμείς πήγαμε παραπέρα, στο ντουζ. Μιλήσαμε για μερικά λεπτά και μπορώ να πω πως ήταν μια συζήτηση γεμάτη συναισθήματα. Το τι είπαμε δεν είναι προς δημοσίευση. Δυστυχώς, θα πρέπει να αποκρύψω μερικές λεπτομέρειες. Αυτό είναι κάτι που συζητάμε μέχρι και σήμερα με τον Ζέλικο».
Για τη συνεργασία του με τον Ομπράντοβιτς και τους Γιαννακόπουλους: «Ο ρόλος μου να "γνωρίσω" τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των αντιπάλων μέσω της ανάλυσης δεν είχε να κάνει με την τυπική σχέση προπονητή - σενεργατών. Ο Ζέλικο μου έδωσε ελευθερία στη δουλειά, στην προπόνηση, στην προετοιμασία και στη διάρκεια του ματς. Είχα συγκεκριμένα κομμάτια στην τακτική και στην άμυνα. Αυτό έφτασε σε ένα τέλειο επίπεδο. Επίσης, είχα την ευκαιρία να δουλέψω στον Παναθηναϊκό και νιώθω ευγνώμων για τους οπαδούς και τους αδελφούς Γιαννακόπουλους. Χωρίς εκείνους δεν θα είχαμε πετύχει τίποτα από όλα αυτά. Η σχέση μεταξύ των παικτών, των οπαδών και των αδελφών Γιαννακόπουλων επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία που είχε ο Παναθηναϊκός».
Για το αν υπάρχει κάτι αρνητικό στη σχέση του με τον Ομπράντοβιτς: «Κάτι αρνητικό δεν υπάρχει, αλήθεια. Ακόμα και στις διαφωνίες μας ή στα πράγματα που δεν καταλαβαίναμε, πάντα δουλεύαμε ως ομάδα. Είχαμε πολλά meetings πριν εμφανιστούμε μπροστά στους παίκτες και αναλύσουμε το πλάνο μας. Ήμασταν μόνοι μας, στους τέσσερις τοίχους. Όταν πηγαίναμε μπροστά στην ομάδα, ο Ζέλικο ήταν ο πρώτος προπονητής. Πάντα, όμως, επικρατούσε η ιδέα που θα μας έφερνε τη νίκη. Είχε απεριόριστη πίστη σε εμένα και μου έδωσε ευθύνες, γιατί ήξερε ότι μπορούσαμε να δουλέψουμε τέλεια σε διαφορετικά επίπεδα».
Για την ιστορική επιτυχία του Παναθηναϊκού: «Για να είμαι ξεκάθαρος... Ο Παναθηναϊκός είχε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ως πρώτο προπονητή και εμένα ως συνεργάτη του με συγκεκριμένη ελευθερία. Όλα αυτά που έγιναν στον Παναθηναϊκό, δημιουργήθηκαν από εκείνον. Αλλά μεγάλωσε μέσα στα χρόνια, βελτιώθηκε και έφτασε τις προπονητικές του ικανότητες σε νέα στάνταρντς. Ήταν ηγέτης, ο υπεύθυνος για την επιτυχία. Εγώ ήμουν εκεί, δούλευα και ήμουν περήφανος για όσα πετύχαμε. Λίγοι ξέρουν πως εκείνα τα χρόνια με τον Ζέλικο αρνήθηκα τρεις καλές προτάσεις για να είμαι πρώτος προπονητής, απλά για να μείνω να δουλέψω μαζί του. Ήμουν χαρούμενος και ικανοποιημένος στον Παναθηναϊκό. Έμεινα γιατί είχα μια υπεύθυνη θέση. Η χημεία που υπήρχε στην ομάδα ήταν το "κλειδί". Είμαι περήφανος που ένω άλλαξαν παίκτες και γενιές, η χημεία ήταν πάντα καλή. Από τον Μποντιρόγκα στον Αλβέρτη και από τον Διαμαντίδη, που τελειώνει την καριέρα του. Όλοι στον Παναθηναϊκό ήξεραν πως πρέπει να ακολουθούν τις εντολές του Παναθηναίκού».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου