Το πολύ χειροκρότημα βλάπτει σοβαρά την υγεία

Πότε χειροκροτάς, πότε αποδοκιμάζεις; Γιατί χειροκροτάς, γιατί αποδοκιμάζεις; Ξέρεις;
Συγνώμη αν κουράζω αλλά η -πικρή-αλήθεια είναι πως ακόμη αδυνατώ να κατανοήσω κάποια πράγματα από το παιχνίδι με τον Πάοκ. Όχι, δεν έχει να κάνει με κάτι αγωνιστικό. Έχω ξαναπεί πως όποιος βάζει τον εαυτό του στην διαδικασία να ασχολείται με την μπάλα, τότε άθελα του γίνεται κι αυτός συνένοχος της εγκληματικής οργάνωσης. Το ενδιαφέρον μας για αυτήν την κλίκα νομιμοποιεί τα εγκλήματα τους.


Αυτό που μου τράβηξε λοιπόν την προσοχή, με έβαλε σε σκέψεις και με στεναχώρησε είναι η αντίδραση του κόσμου μας. Προσέξτε. Του κόσμου μας και όχι μόνο του πετάλου. Του κόσμου που πήγε χθες να δει ένα αδιάφορο ματς ύστερα από ένα ντροπιαστικό αποκλεισμό στο Κύπελλο.

Η αλήθεια είναι πως περίμενα αλλιώς την υποδοχή στην ομάδα μας. Με γιούχες και μπινελίκια για να είμαι πιο συγκεκριμένος.

Θα μου πεις εκεί, "μαλάκας είσαι; τι κερδίζεις με το να τους βρίζεις;"

Τι έχουμε κερδίσει που δεν τους βρίζουμε;

Θα μου πεις μετά ότι "ο σωστός οπαδός στηρίζει την ομάδα στα εύκολα και στα δύσκολα".

Πότε ήταν η τελευταία φορά που περάσαμε εύκολα και νιώσαμε πανηγυρτζίδες; Πριν 2 χρόνια με το Κύπελλο; Και μετά; Μόνο δύσκολα. Και πριν; Πάλι μόνο δύσκολα.

Εκεί θα μου ανταπαντήσεις με αυστηρό ύφος πως "η ομάδα σου φταίει, αν την περιμένουν κάθε τρεις και λίγο στην γωνία να την στήσουν όταν τον βασικό σου αντίπαλο τον περνάνε αέρα οι διαιτητές από όλα τα γήπεδα;".

Προφανώς και δεν μου φταίει μόνο η ομάδα, προφανώς και δεν μου φταίει κυρίως η ομάδα. Υπάρχει μια εγκληματική οργάνωση που αβαντάρει τον Ολυμπιακό γιατί ο Ολυμπιακός ταϊζει όλο το σύστημα και υπάρχουν και οι κρατικοί φορείς οι οποιόι αρνούνται να ξεβολευτούν και να στεναχωρήσουν το κοινό του Ολυμπιακού.

Αλλά για πείτε μου, πόσες φορές βάλαμε πλάτη; Πόσες φορές δεν τα βάλαμε στο μίξερ και διακρίναμε το πρόβλημα; Πόσες φορές ακόμη εθελοτυφλήσαμε και κάναμε τους μαλάκες σε ματς που η ομάδα είχε προκλητική απόδοση και δεν χρειάστηκε να αναλάβει δράση κανένα κοράκι;

Η φετινή σεζόν αντικατοπτρίζεται μέσα σε 3 προδοσίες. Δύο από την ομάδα και μια από την διοίκηση. Καμπάλα, Ατρόμητος και γαύρος.

Εκεί που ξεκίναμε μια χρονιά γεμάτη όνειρα, ζήσαμε τον απόλυτο εφιάλτη τρώγοντας απαγορευτικό για την Ευρώπη από τον Αύγουστο.
Εκεί που δεν θέλαμε να βιώσουμε ξανά την ίδια "γενική κρατική επιστράτευση" στην Λεωφόρο και να μας πάρουν ματς στα χαρτιά, ζήσαμε χειρότερη και μας πήραν και ματς στα χαρτιά χωρίς καν να το παίξουμε.
Εκεί που ο κόσμος είχε γίνει ένα και κάθε μέρα παρέλυε την Αθήνα και όλη την Ελλάδα με πορείες και το σύστημα είχε αρχίσει να κλονίζεται, η ομάδα προσέφερε απλόχερα την τελική ξενέρα...τιμωρώντας τον κόσμο και αφήνοντας τον χωρίς στόχους.

Και φτάνουμε στην Κυριακή όπου η ομάδα μας έγινε δεκτή στην Λεωφόρο με...χειροκροτήματα!

Γιατί; Για να μην χάσουμε το ντέρμπι γοήτρου με τον Πάοκ; Για να μην χάσουμε επαφή με την δεύτερη Άεκ; Για να μην ταράξουμε το κλίμα στην ομάδα; Για να δώσουμε πίστωση χρόνου στον Ιταλό; Για να μην κάψουμε την χειμερινή μεταγραφική ενίσχυση; Για να μην δείξουμε στους έξω ότι δεν είμαστε γροθιά;

Τρεις προδοσίες γευτήκαμε φέτος και τους χειροκροτάμε;

Δηλαδή πόσο χειρότερα θα μπορούσε να πάει η σεζόν; Πόσο περισσότερο θα μπορούσαν να την κάψουν;

Έπρεπε να μας ισοφαρίσουν για να θυμηθούμε ότι "είναι βαριά του ΠΑΟ η φανέλα"; Αν κερδίζαμε θα ήταν όλα μέλι-γάλα; Θα ξεχνιόταν ο αποκλεισμός από τον Ατρόμητο;

Αν τους κράζαμε, τι; Θα κοβόντουσαν τα πόδια τους; Γιατί τώρα παίζουν με ψυχή ή αν χάναμε θα ήταν στην ουσία χειρότερα τα πράγματα;

Οπαδός είναι αυτός που στηρίζει κυρίως στα δύσκολα.
Όταν θέλει μόνο επιτυχίες είναι πελάτης, όταν εθελοτυφλεί στην κοροϊδία και συνηθίζει στην αποτυχία είναι πρόβατο, μπορεί και μαλάκας.

Ή μπορεί μαλάκας να μαι και γω που την βλέπω έτσι...

Σχόλια