Θέλουμε "στο ίδιο έργο θεατές";


Αυτό το πράγμα σκέφτηκα βλέποντας τον διαιτητή και τον επόπτη να μην δίνει το πέναλτι που έγινε μπροστά στα μάτια τους στον Πέτριτς. Αυτήν την ατάκα σκέφτηκα βλέποντας την ομάδα να μην βγάζει ξανά πάθος και ψυχή μέχρι να φάει το γκολ και να βρεθεί πίσω στο σκορ. Αυτό το πράγμα ένιωσα βλέποντας τους γύρω μου σήμερα στο γήπεδο. Εν τέλει η ομάδα πέτυχε την ανατροπή, νίκησε 1-2 με γκολ των Καρέλη και Μπεργκ, με τον Σουηδό να κάνει μεγάλη εμφάνιση έπειτα από καιρό και ο κόσμος εκτονώθηκε. Αλλά αυτά δεν αλλάζουν κάτι από την στυγνή πραγματικότητα που βιώσαμε και απόψε στο πετσί μας.

Για
ακόμη μια αγωνιστική πήραμε τον ρόλο του θεατή και είδαμε το ίδιο έργο. Να βλέπουμε τον Παναθηναϊκό να αγωνίζεται σε ένα ματς που κυνηγάει ουσιαστικά τους δευτερεύοντες στόχους του, ένα διαιτητικό τρίο να κάνει ανθρώπινα λάθη εναντίον σου (έκανε ένα και στον Ατρόμητο, αφού βέβαια λίγο πριν έπραξε το ίδιο σε εμάς) και τον κόσμο -όλο και λιγότερο- να τραγουδάει για την καψούρα του.

Ένα έργο που πλέον κούρασε. Και αν δεν το διακρίνεται στις φάτσες αυτών που συνεχίζουν να πηγαίνουν στο γήπεδο, τότε μπορείτε να το παρατηρήσετε ξεκάθαρα σε εκείνων που το κόψανε. Όσοι απομείναμε πλέον να εκπροσωπούμε την ιδέα του πράσινου τριφυλιού, καλούμαστε να απαντήσουμε μέσα μας, σε κάποια βασικά ερωτήματα. Και μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε, γιατί μόνο εμείς νιώθουμε στο πετσί μας όσα γίνονται τόσα χρόνια.

Θέλουμε ο ρομαντισμός μας για τον Σύλλογο να υπερνικήσει την ουσία των πραγμάτων; Πριν απαντήσετε, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ουσία για κάποιους είναι απλά ότι πηγαίνουν στο γήπεδο και έχουν την τύχη να φοράνε τα πράσινα, ασχέτως αν η ομάδα κερδίζει αγώνες και τίτλους (στην κατηγορία που ανήκω κι εγώ). Υπάρχουν κι εκείνοι που η ουσία βρίσκεται στις νίκες και στις κούπες. Όπως έχει αποδειχθεί η συντριπτική πλειοψηφία είναι οι δεύτεροι και η συντριπτική μειοψηφία οι πρώτοι, αυτοί οι λίγοι χιλιάδες που πάνε ακόμη γήπεδο.

Με δεδομένο λοιπόν αυτό, σαν κόσμος θέλουμε απλά να αναπτύξουμε την ιδεολογία και τον ρομαντισμό μας ή να πετύχουμε την ουσία των πολλών; 

Αντέχουμε ο Παναθηναϊκός απλά να υπάρχει και να φαίνεται πως πολεμάει το σύστημα και να συνεχίζουμε να βλέπουμε να τον αδικεί ή όχι;

Θέλουμε να γίνουμε χαλίφης στην θέση του χαλίφη με στόχο το κέρδος κάποιων πρωταθλημάτων και την διάσωση Παναθηναϊκών γενιών που κερδίζονται από τους τίτλους;

Ή βολευόμαστε να πιστεύουμε πως το καλό σε κάποια φάση θα κερδίσει το κακό;

Πλέον υπάρχουν τριών ειδών Παναθηναϊκοί (όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό) που ασχολούνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Αυτοί που θα συνεχίζουν να φωνάζουν για την διαιτησία και το σύστημα βλέποντας την ομάδα να αδικείται, να παίζει τον ρόλο του κομπάρσου, κάποιες φορές θα αντιδρούν με βία και  δεν θα ξεχνιούνται με ένα σερί νικών.

Αυτοί που τα βάζουν όλους και όλα στο ίδιο τσουβάλι, κράζοντας την υπάρχουσα εντός κι εκτός κατάσταση, ζητώντας έναν Μεσιά που θα τα ανατρέψει, αδιαφορώντας για τον τρόπο.

Και αυτοί που θα παραμυθιάζονται με τις νίκες, θα μιζεριάζουν με τις ήττες και θα εξοργίζονται με τα "χειρουργεία".


Και όμως αυτοί οι 3 τύποι έχουν ένα κοινό. Όλοι τους αναγνωρίζουν πως υπάρχει ένα σύστημα που ματώνει τον Σύλλογο. Αλλά κανένας τους δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Γιατί τώρα είναι χωρισμένοι σε 3 τύπους και αύριο θα είναι πιθανότατα σε περισσότερους.

Τώρα που διαβάσατε αυτά, σκεφτείτε τον εαυτό σας στο ξημέρωμα της 21ης Νοέμβρη και πως πραγματικά θα βοηθούσατε τον Παναθηναϊκό.

Θα ήταν ικανό ένα 3-0 να σας κάνει να ξεχάσετε τα πάντα και να θεωρήσετε ότι ο Παναθηναϊκός θα χτυπήσει το πρωτάθλημα και θα μπορεί να κερδίζει και τις διαιτησίες;

Θα ήταν ικανή μια ήττα να δημιουργήσει χάος στην Λεωφόρο και να θεωρήσετε ότι ο Παναθηναϊκός θα σωθεί από το σύστημα αν σπάσουν τα πάντα;


Απορίες και συγνώμη προκαταβολικά άμα γίνομαι μίζερος και δεν μπορώ να συμμεριστώ την χαρά για το διπλό στο Περιστέρι.


ΥΓ: Οι δημοσιογράφοι θα σου μιλήσουν για νίκη ψυχολογίας και αναστροφής κλίματος ενόψει ντέρμπι. Η ΠΑΕ θα σου γράψει για χειρουργείο και παράγκες. Οι παίκτες θα σου πουν πόσο πολύ τους βοηθάει η παρουσία σου. Ο προπονητής θα σου ζητήσει ενότητα και θα μιλήσει για τα μελλοντικά σχέδια. Όμως εσύ μέσα σου ξέρεις την αλήθεια. Είναι η αλήθεια που πηγάζει από τα συναισθήματα σου στο γήπεδο και δεν υποκινούνται από κανένα συμφέρον.

Σχόλια