Tέτοιες ομάδες θέλουμε να βλέπουμε, τέτοιοι οπαδοί θέλουμε να είμαστε!



H συγκλονιστική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε την Πέμπτη στην Κυψέλη έχει περάσει στην ιστορία και είναι σίγουρο πως θα μνημονεύεται τα επόμενα χρόνια ως ένα από τα highlights της Θύρας 13. Όμως δεν δημιουργήθηκε έτσι τυχαία. Υπήρχαν λόγοι και αφορμές που κάθε πόντος που χάναμε στο τρίτο σετ δεν λειτουργούσε ανασταλτικά στην διάθεση μας για φωνή και στήριξη στην ομάδα, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Η φετινή ομάδα αντιπροσωπεύει όλα αυτά που
θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε τμήμα μας στον Σύλλογο. Την αγνότητα και τον ρομαντισμό που φάνηκε τόσο όταν πετούσαμε σε απόδοση, όσο και στο τρίτο σετ όπου είδαμε παίκτες και προπονητή να έχουν αδειάσει. Ήταν κάτι ανθρώπινο, κάτι φυσιολογικό, κάτι αληθινό. Δεν αντικρύσαμε ούτε αδιαφορία, ούτε μισθοφόρους που κάνουν την πλάκα τους.

Την ίδια στιγμή στην εξέδρα γίναμε κι εμείς οι οπαδοί που πρέπει και θέλουμε -φαντάζομαι- να είμαστε. Όταν το ματς στράβωσε για τα καλά και έγινε το 0-2, δεν πέσαμε, δεν κοιτάγαμε ανιαρά τον αγωνιστικό χώρο, δεν σέρναμε τον επιτάφιο. Ξυπνήσαμε για τα καλά και μέσω των συνθημάτων μας αποθεώσαμε το έμβλημα που τόσο αγαπάμε. Αποδείξαμε ότι η αγάπη μας για τον Σύλλογο, δεν μπαίνει σε καμία σύγρκριση με το μίσος μας για τους αντιπάλους, ούτε καν την μολύνει. Γίναμε οι σωστοί οπαδοί που δεν σταματάνε το τραγούδι τους ούτε λεπτό. Γιατί όσο μαγκιά είναι να κερδίζεις τον αντίπαλο, τόσο μεγαλύτερη είναι να αποδέχεσαι την ανωτερώτητα του και η ήττα να μην σου επηρεάζει την διάθεση για συνθήματα.

Μακάρι λοιπόν όλα τα τμήματα να αγωνίζονται έτσι.
Μακάρι πάντοτε στην κερκίδα να είμαστε έτσι.


ΥΓ: Η φετινή ομάδα είναι η πιο υπερήφανη που είχαμε -τουλάχιστον- τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Χωρίς υπερβολή.

Σχόλια