Το μπάσκετ και οι οπαδοί έχουν ανάγκη τα Final 4! Ας σοβαρευτούμε όλοι να τα ξαναζήσουμε...

Από το τελευταίο μας Final 4 στην Λάρισα το 2003

Ο τελικός με τον Απόλλων Πατρών πέρασε στην ιστορία και πάμε για άλλα.

Όμως το σημερινό απόγευμα με το προκαθορισμένο αποτέλεσμα απέναντι στην υποδιέστερη ομάδα της Πάτρας ήταν μια καλή ευκαιρία για σκέψεις.

Με το χέρι στην καρδιά, πόσοι
περιμένατε πως και πως τον σημερινό τελικό; Αφήνοντας στην άκρη ότι κρινόταν μια κούπα, πόσοι ζούσατε για το σημερινό ματς στο ΟΑΚΑ;

Φαντάζομαι όχι αρκετοί..

Ο τελικός ήταν μια γιορτή, το άθλημα κέρδισε, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ωραία και λοιπές χιλιοειπωμένες μαλακίες.

Κανένα άθλημα δεν κερδίζει όταν υπάρχει τόση διαφορά ανάμεσα σε δύο ομάδες.
Κανένας τελικός δεν είναι γιορτή, όταν πρέπει να παίζει μια μεγάλη ομάδα με μια επαρχιακή γιατί αλλιώς αν παίζουν δύο μεγάλες θα έχουμε πόλεμο.
Καμία ατμόσφαιρα δεν είναι πολύ ωραία όταν το γήπεδο δεν γεμίζει και η αντίπαλη ομάδα δεν μπορεί να μαζέψει πάνω από 1.000 άτομα.

Ή για να μην είμαι απόλυτος, η σημερινή φάση ήταν μια μετριότητα.

Σκεφτείτε αν διεξαγόταν όπως παλιά Final 4 στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά ή σε κάποια άλλη πόλη.

Πιθανότατα δεν θα έπαιζε μόνο μια μεγάλη ομάδα, το γήπεδο δεν θα μάζευε κόσμο με το ζόρι, η τελική φάση θα απασχολούσε πολύ περισσότερο κόσμο, η αναμονή θα ήταν μεγαλύτερη και όλη η Ελλάδα πιθανότατα εκείνο το Σαββατοκύριακο θα μιλούσε για αυτό το γεγονός.

Το μπάσκετ και οι οπαδοί έχουν ανάγκη τα Final 4.

Όμως επειδή ζούμε στην Ελλάδα της υπερβολής και της πλήρης απαξίωσης, στα αυτιά πολλών η διεξαγωγή ενός Final 4 μπάσκετ θα έμοιαζε με...πυρηνικό πόλεμο, ικανό να εξαφανίσει μια ολόκληρη πόλη.

Λίγο υπερβολικό αλλά όχι ψέμα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να διοργανώσει ένα Final 4 γιατί έχει μια αστεία ομοσπονδία και σε αυτό το άθλημα, μια ευθυνόφοβη αστυνομία και κοντόφθαλμους και αλαζόνες οπαδούς.

Ειδικά στο θέμα των οπαδών αν τους έλεγες την επομένη πως θα παίξει στο Final 4 η ομάδα τους με τις υπόλοιπες 3 μεγάλες ομάδες, τότε θα το βλέπαν σαν μια ευκαιρία για να δουν πόσα σκηνικά θα προλάβουν να πάρουν και όχι ως ένα Σαββατοκύριακο μαγείας μέσα στο γήπεδο όπου θα καταθέσουν λαρύγγια και θα ζήσουν όσο πιο έντονα γίνεται αυτά τα ματς.

Επειδή λοιπόν είμαστε ανάξιοι όλοι στην Ελλάδα να ζήσουμε στο ίδιο γήπεδο αγώνες με Ολυμπιακό, Άεκ, Πάοκ, Άρη, Ηρακλή και Παιώνιο, μαζευόμαστε 1.000 άτομα για να δούμε με τον Ολυμπιακό τελικό στο Ελληνικό ή με το ζόρι μας επιτρέπεται να δούμε στην Κρήτη τελικό με τον Άρη ή πάμε μαζικά στο ΟΑΚΑ για να δούμε τελικό με τον Απόλλων Πατρών.

Αν συνειδητοποιήσουμε όλοι πως το νορμάλ δεν είναι αυτό που ζούμε αλλά αυτό που δεν μας επιτρέπεται να ζούμε και αν αντιληφθούμε πως μόνοι μας μετριάζουμε την φάση του γηπέδου, τότε ίσως και να ξαναζήσουμε κάνα Final 4...