Σε τέτοια άκυρα ματς όταν είσαι παρών ενώ οι πολλοί είναι απόντες, όταν αδιαφορείς αν το παιχνίδι είναι βαθμολογικά αδιάφορο, όταν η καταιγίδα δεν σου λέει κάτι μπροστά στην λαχτάρα να πας γήπεδο να δεις και να φωνάξεις για την ομάδα σου, όταν οι θύρες είναι ανοιχτές να πας να κάτσεις κάτω από το σκέπαστρο κι εσύ επιλέγεις να παραμείνεις στο πέταλο να φας την βροχή για να κάνεις αυτό που γουστάρεις..
Επειδή λοιπόν σε τέτοια ματς όπως αυτό με την Εστορίλ η πλειοψηφία θα
προτιμήσει να μην πάει γήπεδο, μαζεύεται στο πέταλο όλη η τρέλα, είσαι με τους άλλους λίγους που ξέρουν για ποιο λόγο βρίσκονται στην θύρα αυτή και κάπως έτσι γίνονται οι καλές κερκίδες.
Σε αυτούς τους αγώνες που το πέταλο είναι πιο ...άδειο από γεμάτο, είναι αναμενόμενο να δημιουργείται η εξέδρα που πρέπει και να είναι πολύ ανώτερη σε παλμό, πάθος και ένταση από άλλα ματς πολύ μεγαλύτερης σημασίας.
Τέτοια βράδια λοιπόν είναι τα κατάλληλα για να δημιουργούνται νέοι σωστοί οπαδοί. Στα...ντεμοντέ και μη εμπορικά ματς. Όταν γαμιέται και ο καιρός ακόμη καλύτερα..
Και ευτυχώς στο πέταλο υπήρχαν αρκετοί πιτσιρικάδες...
YΓ: Γιατί ο φίλαθλος θα θυμάται κάποιο ματς με την Μπαρτσελόνα και κάποια μεγαλειώδη πρόκριση. Ο οπαδός θα θυμάται κάποιες βροχερές καθημερινές στον Τάφο, κάποιες εκδρομές με χιόνια και κάποιους αγώνες με κερκιδάρες και 3.000 άτομα σε όλο το γήπεδο... και είναι πολύ ωραίες αυτές οι αναμνήσεις.
Μπράβο , για το κείμενο. Δυστυχώς , χθες και εγώ λάκισα , φοβήθηκα την βροχή και έκατσα στον καναπέ. Μπράβο , σε όσους είχαν το σθένος και το κουράγιο να παρακολουθήσουν από την 13 το ματς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ σωστο αυτο το περι φιλαθλου και οπαδου. Ακομα και χθες παντως που υπηρχε γενικως διαθεση θα μπορουσαμε και καλυτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν με ρωτησεις που ειμαι 22 και παω γηπεδο τα τελευταια 5 χρονια θυμαμαι εναν αγωνα με την Δοξα Δραμας στο Οακα, την καυλα του κοσμου οταν μπηκε το γκολ στο 90΄ δε την εχω ξαναζησει.
Προσωπικα παω γηπεδο κυριως σε αυτα τα παιχνιδια γιατι τοτε νιωθω πως τοτε με εχει αναγκη η ομαδα σε ποδοσφαιρο και μπασκετ. Στα μεγαλα παιχνιδια τυπου Παναθηναικος-Μπαρτσελονα στο μπασκετ ας πηγαινουν ολοι οι αλλοι.
Αυτό το ματς που αναφέρεις με την Δόξα σε πάρα πολλούς είχε κάνει εντύπωση πως μας βγήκε τόση ένταση στον πανηγυρισμό. Ίσως επειδή δείχναμε πως ήμασταν το φαβορί για το πρωτάθλημα κόντρα σε όλους και σε όλα. ήταν και το γκολ στο 90' οπότε δεν ήθελε και πολύ..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=kzwpIaxehEs
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαμω τα άρθρα φίλε....έγινα 35 και με το άρθρο σου θυμήθηκα πολυ όμορφες στιγμές ανεξάρτητα απ το αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθαρά οπαδικό το κείμενο σου.
Αυτο το γκολ μου εχει μείνει...πήγα μόνος μου γηπεδο και στο γκολ γίναμε μαλυοκουβαρα
ΑπάντησηΔιαγραφή16 χρονων και συμφωνω απολυτα με το αρθρο...εκει εχω νιωσει και γω τρομερες κερκιδες...αυτες οι αναμνησεις θα μεινουν γοα παντα χαραγμενες στο μυαλο..οπως και το ματς με τη Νικη βολου..πολυ τρελα που την κουβαλανε μονο Παναθηναικοι
ΑπάντησηΔιαγραφή