Ανάλυση της οικονομικής κατάστασης στον ποδοσφαιρικό Παναθηναικό

Σεβαστή η άποψη του κάθε αναγνώστη Πρες. Ο καθένας έχει τις απόψεις του και τις θέσεις του στα θέματα της Παναθηναϊκής επικαιρότητας.

Όμως η αλήθεια είναι μία και κατά βάση αντικειμενική.

Θα προσπαθήσω να κάνω μία ανάλυση του Παναθηναϊκού (παρελθόν – παρόν- μέλλον )  όσο μπορώ πιο αντικειμενικά.

Ξεκινώ από τον Ολυμπιακό. Παρότι δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με τους άλλους , εδώ θα το κάνω. Αρχές δεκαετίας του 90. Ο Ολυμπιακός με την παρότρυνση των οπαδών του αποφασίζει να εγκαταλείψει το ΟΑΚΑ και να επιστρέψει στο Καραϊσκάκη που μόλις έχει ανακαινισθεί λόγω των Μεσογειακών αγώνων. Στο παλαιό στάδιο Καραϊσκάκη των 31,000 θέσεων με τον στίβο γύρω-γύρω. Σιγά - σιγά μαζεύει χρήμα από τους θεατές που το γεμίζουν και ταυτόχρονα λόγω πολιτικών γνωριμιών του τότε προέδρου του Κόκκαλη , ξεπερνά ανώδυνα το πρόβλημα των χρεών προς την Τράπεζα Κρήτης , πληρώνοντας ένα σχετικά μικρό ποσόν.

Σε δεύτερη φάση επωφελείται της αλλαγής πολιτικής εξουσίας , μπαίνοντας με τον πρόεδρό του μέσα στον έλεγχο της τότε ΚΕΔ και της ΕΠΟ. Έτσι ξεκινά το 1996 η δημιουργία της παράγκας που μέχρι σήμερα μας καταδιώκει.

Το 2003 πάλι με πολιτικό βύσμα κατεδαφίζει το παλαιό Καραϊσκάκη φτιάχνοντας το νέο , έχοντας την αποκλειστική χρήση του για 50 χρόνια. Εισιτήρια , χορηγίες και το ατού να παίζει μόνος του στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Η στοχευόμενη  πορεία τον οδήγησε από δεύτερο και καταϊδρωμένο στην κορυφή , άσχετα το πόσο δόλιους και άνομους  τρόπους χρησιμοποίησε για να το επιτύχει από το 1996 και μετά.

Ο Παναθηναϊκός , όλη αυτή την περίοδο από τις αρχές του 1980 και μετά , ήταν στα χέρια της οικογένειας Βαρδινογιάννη , που την πρώτη περίοδο μέχρι το 1996 , τύγχανε να είναι πρώτος με μικρές εναλλαγές της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Όμως παρόλα τα πρωτεία που κατείχε ο Παναθηναϊκός εξακολουθούσε να παίζει στο ΟΑΚΑ , να μην έχει δικό του προπονητικό κέντρο , στηριζόμενος στην οικονομική ισχύ των τότε ιδιοκτητών.

Η ίδια λογική συνεχίστηκε και την επόμενη δεκαετία με ένα μικρό διάλειμμα επιστροφής στη Λεωφόρο , κυρίως  λόγω των έργων που έγιναν , για τους Ολυμπιακούς του 2004 στο ΟΑΚΑ. Η βασική έδρα της ομάδας ήταν πάντα το ΟΑΚΑ , το οποίο ο Παναθηναϊκός συντηρούσε πληρώνοντας ένα σεβαστό ποσό ως ενοίκιο , χωρίς να έχει κέρδη από εισιτήρια ή χορηγίες. Τότε ξεκίνησε και η ιστορία με τον Βοτανικό.

Με την έλευση των Πολυμετοχικών και με τα επιπλέον λεφτά που έπεσαν αγοράστηκαν σπουδαίοι παίκτες και για 2 χρόνια κλονίστηκε η κυριαρχία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο.

Όμως , η Πολυμετοχικότητα ήταν ένας γίγαντας με γυάλινα πόδια. Κάποια στιγμή , τα χρήματα στέρεψαν , ήρθε η κρίση , οι παίκτες , οι μανατζαραίοι , οι υπάλληλοι , δεν πληρώθηκαν και άρχισε να μαζεύεται χρέος. Χρέος που επιτείνονταν από την φυγή κάποιων Πολυμετοχικών και την διάλυσή της. Έφτασε το χρέος το 2011 στα 90 εκατομμύρια ευρώ , -το είχε γράψει η εφημερίδα Goal- , (αν θυμάμαι καλά) και κανείς δεν το διέψευσε.

Στο τέλος αγωνιστικής περιόδου 2011-2012 , με την παραίτηση 3 μελών της διοίκησης του Παναθηναϊκού η ποδοσφαιρική ομάδα οδηγούνταν σε διοίκηση Πρωτοδικείου  με κίνδυνο υποβιβασμού στην Γ Εθνική λόγω χρεών.

Τότε αναλαμβάνει ο Γιάννης Αλαφούζος. Αναλαμβάνει ΤΙ ;  Εδώ είναι το όλον ζήτημα. Αναλαμβάνει μια ομάδα χωρίς δικό της γήπεδο , χωρίς δικό της προπονητικό , σχεδόν χωρίς γραφεία , όσοι θυμούνται τα γραφεία ήσαν οι 2 όροφοι στο παλαιό κτήριο της ΣΑΤΟ , στην λεωφόρο Κηφισίας.

Για κάποιον αδαή όλα αυτά φαίνονται περίπου ως τίποτα , γιατί η οικονομική ισχύς των προηγούμενων ιδιοκτητών κάλυπτε την ανυπαρξία του Παναθηναϊκού ως ποδοσφαιρικού συλλόγου. Σύλλογος που δεν είχε καν δικό του γήπεδο , -η Λεωφόρος πήγαινε για κατεδάφιση- , χωρίς δικό του προπονητικό και με ενοικιαζόμενα γραφεία στην Λεωφόρο Κηφισίας.

Η ύπαρξη ενός ιδιόκτητου γηπέδου φέρει οικονομική αυτονομία στην ομάδα και στον σύλλογο. Φέρει οικονομική αυτονομία , γιατί τα εισιτήρια που κόβονται πηγαίνουν στο ταμείο της ΠΑΕ.

Θα γράψει κάποιος: Γιατί να μην τα βάλει ένας λεφτάς πρόεδρος που θα πάρει την ΠΑΕ;

1.Γιατί επιχειρηματίες πρόεδροι που να χαλάνε λεφτά από την καρδιά τους για τον σύλλογο , πλέον δεν υπάρχουν.

2.Γιατί  , ο Αλαφούζος δεν έχει την οικονομική ισχύ των προηγούμενων ιδιοκτητών. Μέχρις εκεί φτάνει το πουγκί του και μπορεί να κλείσει τις διάφορες τρύπες (χρέος , συμβόλαια παικτών , αγορά προπονητικού , μισθούς υπαλλήλων ) με την πρόσθετη βοήθεια από τα χρήματα που μπαίνουν στο ταμείο της ΠΑΕ από την πώληση εισιτηρίων και τις διάφορες χορηγίες.

Στην ίδια θέση θα ήταν και οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας βρίσκονταν στα ηνία της ΠΑΕ. Μια ΠΑΕ με μεγάλο χρέος , χωρίς ιδιόκτητο γήπεδο , χωρίς δικό της προπονητικό.

Συνεπώς η λογική σειρά που υπήρχε στον Ολυμπιακό , στον Παναθηναϊκό ουδέποτε υπήρξε.

Ο Αλαφούζος νοικοκύρεψε την ΠΑΕ , έφτιαξε την Λεωφόρο , αγόρασε προπονητικό κέντρο και έφτιαξε την Παναθηναϊκή Συμμαχία. Αυτά είναι η βάση για την οικονομική αυτονομία μιας ΠΑΕ , ΑΣΧΕΤΩΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ.   

Ουσιαστικά , οι βάσεις στον Παναθηναϊκό μπήκαν την περυσινή χρονιά 2013-2014 , όταν υλοποιήθηκαν οι πιο πάνω προϋποθέσεις υγιούς οικονομικής αυτοδυναμίας της ΠΑΕ.

Άρα , οι επιλογές παικτών και η αγορά τους έγιναν με κριτήρια οικονομικά και αξιοποιήθηκε στο μάξιμουμ η Ακαδημία του Παναθηναϊκού , όπου πολλοί παίκτες έγιναν βασικοί στην ομάδα των ανδρών. Η όλη προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία , με την κατάκτηση της 2^η θέσης στο πρωτάθλημα και της κατάκτησης του Κυπέλλου.

Όμως , αυτή η προσπάθεια δεν σημαίνει ότι θα πάει το ίδιο καλά και την επόμενη χρονιά. Υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες , όπως το πρόγραμμα των αγώνων , οι αυξημένες αγωνιστικές υποχρεώσεις και οι τραυματισμοί παικτών.

Επίσης , η τόσο γρήγορη αλλαγή φιλοσοφίας στον τρόπο διοίκησης της ΠΑΕ και τα χρωστούμενα σε παλαιούς ποδοσφαιριστές δεν κάνουν εύκολη την αγορά νέων παικτών. Ιδίως , αν ο ιδιοκτήτης είναι πολύ φειδωλός και προσεκτικός στην διαχείριση του χρήματος.   Ίσως , ο Γιάννης Αλαφούζος να συμπεριφέρεται ως λογιστής , αλλά οι οικονομικές υποχρεώσεις είναι τέτοιες που τον ωθούν προς τα εκεί.

Μην ξεχνάμε ότι άλλες ιστορικές ΠΑΕ , όπως η ΑΕΚ και ο Άρης λόγω χρεών έπεσαν στην Γ Εθνική. Για εκεί ήμασταν και εμείς , ευτυχώς βγήκε μπροστά ο Αλαφούζος και ως τώρα δεν φθάσαμε ως εκεί , αλλά με τις αλλοιωμένες διαιτησίες , τη συνεχόμενη κούραση των παικτών από τα πολλά ματς , την μη στήριξη από τους οπαδούς μπορεί να βρεθούμε εκεί.  

Αυτό είναι όπως το περιέγραψα παραπάνω , το παρόν στον Παναθηναϊκό.

Πάμε στο προσεχές μέλλον. Η ομάδα μας έχει δύσκολα εκτός έδρας ματς. Στο ρόστερ υπάρχουν πολλοί νέοι παίκτες , υπάρχουν κάποιοι έμπειροι παίκτες και υπάρχουν παίκτες που προέρχονται από σοβαρούς τραυματισμούς.

Να τους δείξουμε αγάπη , κατανόηση , να χειροκροτούμε κάθε προσπάθεια που κάνουν. Ο δρόμος για να γίνει Πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός είναι μοναχικός και δύσβατος , αλλά κάνει τους παίκτες μας να αποκτήσουν χαρακτήρα από μέταλλο.

Ότι και να κάνει ο Ολυμπιακός , με τους πολλούς μισθοφόρους , τους δανεικούς και τους πληρωμένους διαιτητές , ΤΑ ΕΧΕΙ ΦΑΕΙ ΤΑ ΨΩΜΙΑ ΤΟΥ.

Ο αγώνας με την Δυναμό Μόσχας , έδειξε σε μένα , ότι τα νεαρά παιδιά του Παναθηναϊκού , όπως οι Δώνης , Ντίνας , Καρέλης , Κλωναρίδης , Λαγός , Κουτρουμπής , Τριανταφυλόπουλος έχουν πολύ τσαγανό και θα είναι η επόμενη Εθνική Ελλάδος. Μπορεί να έχασαν , αλλά με λίγη τύχη , αν ο Δώνης έβαζε το γκολ στο σουτ που έκανε και ο Πέτριτς έβαζε την κεφαλιά , θα λέγαμε για την νίκη που κάναμε. Γιαυτό το λόγο να κάνουμε υπομονή και να εμψυχώνουμε με κάθε τρόπο τους ποδοσφαιριστές μας.   

Ευχαριστώ τον Πρες για την φιλοξενία των απόψεών μου στο μπλόγκ του.