Η απόλυτη δικαίωση....


    Ας γυρίσουμε περίπου 11 μήνες πίσω,τότε που μια παρέα αμούστακων παιδιών υπό την καθοδήγηση ενός ρούκι προπονητή μαζεύτηκαν στην Παιανία με σκοπό να χτίσουν τον νέο Παναθηναϊκό κυριολεκτικά από την αρχή.

   Την ίδια κιόλας μέρα ξεκινάνε τα ειρωνικά σχόλια από εχθρούς, αλλά το χειρότερο και από φίλους...

Που πάει έτσι ο Παναθηναϊκός ,τι πάει να κάνει;,Βρήκαμε την φετινή ΑΕΚ και την πρώτη σίγουρη ομάδα που θα πέσει στην Β',και γενικά κάτι σχόλια που μόνο σκοπό είχαν να κάμψουν το ηθικό του κόσμου του Παναθηναϊκού και τίποτα παραπάνω.Το γεγονός βέβαια ότι το ράστερ δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί μικρή σημασία είχε για όλους αυτούς.Κανείς δεν σκέφτονταν ότι πίσω από όλα αυτά υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Νίκος Νταμπίζας και ο Μεγάλος Δημήτρης Σαραβάκος που νύχτα μέρα δούλευαν και έψαχναν να βρουν τους κατάλληλους που θα στελεχώσουν την ομάδα και θα κάνουν πραγματικότητα τα θέλω και το αγωνιστικό πλάνο του Αναστασίου.

   Από τα πρώτα κιόλας φιλικά η ομάδα αρχίζει να δείχνει στοιχεία που δεν είχαμε ξαναδεί στον Παναθηναϊκό.Έδειχνε ότι προσπαθούσε να παίξει γρήγορο ποδόσφαιρο με καλή κυκλοφορία μπάλας πίεση ψηλά και καλή φυσική κατάσταση.

   Το πρωτάθλημα ξεκινάει με νίκη επί του Παναιτωλικού στην Λεωφόρο και ακολουθεί ένα πλασματικό 3-0 στη Ν.Σμύρνη.Εκεί τα κοράκια ξεσαλώνουν.Στάζουν φαρμάκι και χολή για αυτά τα παιδιά καταδικάζουν τον Παναθηναϊκό και τον στέλνουν στα τάρταρα.Έρχεται και η ισοπαλία με την Βέροια την επόμενη αγωνιστική στην έδρα μας και τότε γίνεται πάρτι. Τελείωσε ο Παναθηναϊκός από την τρίτη αγωνιστική,παλεύει από νωρίς για την σωτηρία του και άλλα τέτοια γραφικά.Ευτυχώς όμως υπήρχαν και κάποιοι τρελοί που χειροκροτούσαν τα παιδιά,τα εμψύχωναν και τους έδιναν κουράγιο.Είναι αυτοί οι τρελοί που έμειναν δίπλα τους από την αρχή μέχρι το τέλος,που τους πίστεψαν και τους έδωσαν δύναμη.

   Η ομάδα αρχίζει παιχνίδι με παιχνίδι να βρίσκει χαρακτήρα.Φτάνει το ματς της Τούμπας όπου εκεί βαράνε οι πρώτες καμπάνες για όλους τους κατήγορους.Μιλάνε για πεντάρα και τα λοιπά.Η ομάδα μπαίνει προσηλώμενη στο στόχο της.Ανοίγει το σκορ με τον φονιά Μπέργκ και τελικά στις λεπτομέρειες χάνει με 2-1 αφού στο 78 ο Μπέργκ έχασε πέναλντι. Και μετά έρχεται η μητέρα των μαχών στην αστυνομοκρατούμενη Λεωφόρο με αντίπαλο τον διορισμένο πρωταθλητή από την Τρούμπα.Ήττα στις λεπτομέρειες και πάλι, με γκολ του κάγκουρα στα χασομέρια.Αρχίζουν σιγά σιγά οι κολοτούμπες από τους δήθεν έγκριτους του κώλου.Καλή η εικόνα του Παναθηναϊκού έλεγαν που κατάφερε να δυσκολέψει την υπερομάδα του χοντρού.Α ρε κακομοίρηδες που να ξέρατε τι θα σας περίμενε έναν γύρο αργότερα.

   Φτάνουμε λοιπόν στο ντέρμπι του Καραϊσκάκης. Την μέρα που καίνε τον καρνάβαλο έμελλε ο Παναθηναϊκός να ξεβρακώσει το μεγαλύτερο ψέμα που εμφανίστηκε ποτέ στον παγκόσμιο αθλητισμό.Την ομάδα της πουστιάς,της απάτης και του ψέματος. Τρεις μέρες πριν έχουν κερδίσει τα πτώματα κάποιας που φόραγε φανέλες της Manchester UND,και έχουν αρχίσει πάλι τα γραφικά τους .Πάμε να τους ρίξουμε πέντε,να τους ξεφτιλίσουμε και άλλα τέτοια.Τα δικά μας παιδιά όλη την εβδομάδα δεν μιλάνε καθόλου,κάνουν την δουλειά τους και κατεβαίνουν στα πέριξ της Τρούμπας με μάτι που γυάλιζε.Αποτέλεσμα μια τριάρα ξεγυρισμένη,καθαρή και ξάστερη που έκανε τον Σιδηρόπουλο να τελειώσει το ματς μια ώρα αρχύτερα για να μην μπουν τα πρόβατα μέσα και αναγκαστεί να διακόψει τον αγώνα.

   Αυτό ήταν, η ομάδα έκανε την μεγάλη νίκη που χρειαζόταν για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να σταθεί γερά στα πόδια της.Από εκεί  και πέρα αρχίζει να μοιράζει 3αρες και 4άρες παίζοντας πολύ καλή μπάλα στο σύνολο σχεδόν των αγώνων της.

   Ταυτόχρονα δίνει μεγάλο βάρος και στο κύπελλο αφού όλοι στην ομάδα κατάλαβαν ότι ο στόχος ήταν κάτι παραπάνω από εφικτός.Καταφέρνει να φτάσει στον τελικό με αντίπαλο τον έτερο νεόπλουτο του Ελληνικού ποδοσφαίρου τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.Παράσταση άνευ προηγουμένου από τα μωρά του Αναστασίου και τελικά 4-1.Ένας τελικός που θα γραφτεί στην ιστορία,όπως γράφτηκε και αυτός του 1986 επί του Ολυμπιακού με 4-0.Είναι από τους αγώνες που φτιάχνουν νέες γενιές οπαδών,που κρατάνε το φρόνημα ψηλά.Και ο συγκεκριμένος τελικός θα μείνει στην ιστορία γιατί ήταν το επιστέγασμα μιας προσπάθειας που πέρασε από 40 κύματα. Από παιδιά που χλευάστηκαν και που πείσμωσαν.Παιδιά με πολύ μικρές απολαβές που δεν νοιάστηκαν όμως για τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς αλλά μόνο για την ομάδα και το πώς θα κάνουν το καλύτερο για αυτήν και για τους οπαδούς τους που τους στήριζαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.Και τα κατάφεραν και με το παραπάνω.

    Η δουλειά όμως δεν είχε τελειώσει εκεί.Υπήρχε και κάτι ακόμα.Έπρεπε να ξαναφέρουν τον Παναθηναϊκό εκεί που πρέπει να είναι.Στην Ευρώπη και κυρίως στο Champions League.Μπήκαν στα play off με ψυχολογία στα ύψη ,χωρίς η αλήθεια είναι να αποδώσουν πολύ σπουδαίο ποδόσφαιρο αλλά ακόμα κι έτσι κατάφεραν να κλειδώσουν την πρώτη θέση χθες απέναντι στον κακό μας δαίμονα Ατρόμητο,και μια αγωνιστική πριν τελειώσει η διαδικασία,μετατρέποντας το τελευταίο ματς στην άδεια Τούμπα σε εκδρομή.

   Ότι και να πούμε σαν επίλογο αυτής της μαγικής χρονιάς θα είναι λίγο.Απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζει σε αυτά τα παιδιά που τίμησαν την ιερή φανέλα που φόραγαν όσο λίγοι.Που πάλεψαν τίμια,με ψυχή Παναθηναϊκή και έφεραν την ομάδα στα προκριματικά του Champions League κατακτώντας ταυτόχρονα κι έναν τίτλο.Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας και είμαστε δίπλα σας για νέες μεγάλες επιτυχίες....
  

Σχόλια