Τίτλος που αλλάζει την ιστορία....



    Το Σάββατο το βράδυ στο ΟΑΚΑ ζήσαμε στιγμές που μένουν πάντα χαραγμένες στο μυαλό και στην ψυχή μας.Είναι κάποια βράδια που γράφουν την  ιστορία του κάθε συλλόγου και που δημιουργούν γενιές νέων οπαδών.Ένα τέτοιο βράδυ ήταν και αυτό της 26ης Απριλίου του 2014.

    Η κατάκτηση αυτού του κυπέλλου θα είναι αναφορά για πολλά χρόνια ,θα είναι μια κούπα ορόσημο.Όπως ήταν και εκείνη του τελικού του 1986 όταν ο επικεφαλής της αποστολής του φετινού τελικού,ο μέγιστος Δημήτρης Σαραβάκος ξεφτίλιζε τον Ολυμπιακό πετυχαίνοντας δύο γκολ και κάνοντας μεγαλειώδη εμφάνιση στο ανεπανάληπτο 4-0.Κάτι ανάλογο θα γίνει και με το φετινό 4-1 επί του ΠΑΟΚ.

   Ήταν μια κούπα επιστέγασμα των προσπαθειών κάποιων ανθρώπων που ανέλαβαν φέτος το δύσκολο έργο της ανασύστασης του Παναθηναϊκού και της προσπάθειας αναγέννησης του από το τέλμα που τον έφτασαν οι μεγάλοι παράγοντες της πολυμετοχικής εποχής.Αφού έκαναν το κομμάτι τους πρώτα στη συνέχεια τον παράτησαν χρεοκοπημένο στο έλεος του Θεού.Βρέθηκε ο Κύριος Αλαφούζος έβαλε τα χέρια του στη φωτιά και μετά από μια πρώτη χρονιά στην οποία υπέπεσε σε λάθη τα οποία άλλωστε παραδέχθηκε,ξεκίνησε την δεύτερη χρονιά έχοντας ένα πλάνο συγκεκριμένο που θα οδηγούσε την ομάδα ψηλά.Αποφάσισε την επιστροφή στη Λεωφόρο,εκεί που η ομάδα έχει γράψει χρυσές σελίδες,εκεί που είναι η πραγματική της έδρα.Συσπείρωσε τον κόσμο,όσους τον πίστεψαν τέλος πάντων,και έδωσε τα κλειδιά της ομάδας σε δύο νέους ανθρώπους ,ρούκι στον τομέα τους και οι δύο.Στον Γιάννη Αναστασίου και στον Νίκο Νταμπίζα. Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχοντας παραστάσεις κυρίως από το εξωτερικό,μιας και η καριέρα και των δύο ως επί το πλείστον έγινε εκτός συνόρων,έφεραν μια νέα φιλοσοφία στην ομάδα,και αγωνιστική αλλά και από πλευράς νοοτροπίας.Λόγω και των χαμηλών οικονομικών δυνατοτήτων στηρίχθηκαν στα παιδιά της Ακαδημίας του Παναθηναϊκού και πλαισιώνοντας αυτά τα παιδιά με έμπειρους ξένους η καριέρα των οποίων όμως βρισκόταν σε καθοδική πορεία και  αναζητώντας οι ίδιοι μια νέα πρόκληση, κατάφερε βήμα βήμα να δημιουργήσει μια ομάδα που κατά γενική ομολογία αυτή τη στιγμή παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

   Από τον Φλεβάρη και μετά, και ειδικά μετά την μεγάλη νίκη στο Καραΐσκάκη με 0-3 επί του πολυεκκατομυριούχου Ολυμπιακού,η ομάδα απέκτησε τρομερή αυτοπεποίθηση.Άρχισε να μοιράζει αφειδώς τριάρες και τεσσάρες και να δείχνει μια απίστευτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της.Έτσι φτάσαμε στον τελικό του περασμένου Σαββάτου.Αντίπαλος μια ακόμα νεόπλουτη ομάδα ο ΠΑΟΚ του πανίσχυρου οικονομικά Ιβάν Σαββίδη,η οποία με μπάτζετ 20 εκατομμύρια κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό των 5 εκατομμυρίων. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι στις αναλύσεις τους πριν τον αγώνα έχριζαν φαβορί τον Παναθηναϊκό καθώς ήταν πασιφανές ότι βρισκόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση ενώ ο αντίπαλος του έχοντας ρίξει μεγάλο βάρος στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και επηρεασμένος από τα τραγελαφικά γεγονότα που έλαβαν χώρα εκεί, ερχόταν στο ΟΑΚΑ πληγωμένος και από απουσίες βασικών παικτών του λόγω τιμωρίας.Όχι πως και αυτοί να ήταν παρόντες θα άλλαζε κάτι.Ο Παναθηναϊκός ήταν απλά σεληνιασμένος. Πίεση στο κέντρο,κλεψίματα της μπάλας όταν χανόταν η κατοχή,απίστευτα τρεξίματα,ένας Νάνο βγαλμένος από τα μεγαλύτερα σαλόνια της Primera Division και ένας Berg απλά από άλλο πλανήτη και χωρίς φυσικά να υστερήσει κανένα από τα άλλα παιδιά, έκαναν τον ΠΑΟΚ να προκαλεί οίκτο ακόμα και στους ηρωικούς φίλους του που ταξίδεψαν 15 ώρες μέσα στα πούλμαν για να του συμπαρασταθούν στον τελικό.

    Με αυτή την εμφάνιση ο Παναθηναϊκός απλά βούλωσε στόματα. Ξεφτίλισε όλους αυτούς που από το καλοκαίρι τον ήθελαν να παίρνει την θέση της περυσινής ΑΕΚ και να υποβιβάζεται στην Β'Εθνική.Ανάγκασε έγκριτους....δημοσιογράφους να καταπίνουν στυλό και πληκτρολόγια και να κάνουν κολοτούμπες που θα ζήλευε και ο Ιωάννης ο Μελισαννίδης. Το κυριότερο όμως ξεφτίλισε εκείνους τους Παναθηναικάρες που όλη τη χρονιά έσταζαν χολή για την ομάδα,που έβριζαν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και που εμφανίζονταν όταν έσκαγε μύτη ο Τσάκας με τους Άραβες ή ο Τράκης με τους Κινέζους.Είναι αυτοί που λίγες μέρες πριν το ματς με τον γαύρο στη Λεωφόρο και τον τελικό με τον ΠΑΟΚ έπαιρναν τηλέφωνα και παρακαλούσαν για εισιτήριο. Τώρα μετανοούν και ρωτάνε πώς μπορούν να γραφτούν στη Συμμαχία.Χαλάλι δεν πειράζει τα λάθη γίνονται μαθήματα έστω και αργά.

   Για αυτό αυτή η κούπα είναι αφιερωμένη πάνω απ'όλα στους 9.500 τρελούς,μαλάκες,κορόιδα,έτσι μας αποκαλούσαν,που στηρίξαμε την ομάδα που αγαπάμε από μικρά παιδιά στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της.Σε αυτούς και μόνο,που θα γραφτούν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τριφυλλιού μαζί με όλους εκείνους που έχουν δώσει και την ψυχή τους για αυτό τον Σύλλογο.

   Σε ότι έχει να κάνει με την επόμενη χρονιά δεν αλλάζει κάτι.Επειδή άκουγα χθες κάτι μυαλοπόληδες που έλεγαν ότι πήραν τα μυαλά μας αέρα και κάτι τέτοια.Αυτά ξεχάστε τα κύριοι κινδυνολόγοι. Η ομάδα θα πατήσει στο ίδιο πλάνο,θα απλώσει τα πόδια της μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα της και βήμα βήμα θα προσπαθήσει να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και να φτάσει ακεί πο ανήκει.Πρώτη στην Ελλάδα και υπολογίσιμη στην Ευρώπη.Κανείς δεν μιλάει για πρωτάθλημα.Να συνεχίσει στην ίδια φιλοσοφία που έχει και τώρα, και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο.Όλα τα υπόλοιπα που λέτε κύριοι ρουφιάνοι είναι απλά για να δημιουργήσετε κλίμα στην ομάδα.Μάταιες οι προσπάθειες σας όμως.Όσο υπάρχουν αυτές οι 9.500 μαχητικές ψυχές δεν θα καταφέρετε τίποτα....ΠΑΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....

                                    ΤΑΣΟΣ  Γ.

Σχόλια

  1. Εύγε Τάσο για το εξαιρετικό κείμενό σου. Είδες που φοβόσουν με τον ΟΦΗ; Ο Παναθηναικός νίκησε και τελείωσε τον πονηρό ΟΦΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου