Έφτασε η μέρα που ο κάθε Παναθηναϊκός δεν θα ήθελε να φανταστεί ούτε στους πιο τρελούς εφιάλτες του.Η μέρα που ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς θα πατήσει το παρκέ του ΟΑΚΑ σαν αντίπαλος του αγαπημένου του Παναθηναϊκού.
Απόψε γύρω στις 21.32' ,δεκατρία λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα,όπως συνήθιζε να κάνει πάντα τα δεκατρία χρόνια που έμεινε στον πράσινο πάγκο,θα ξεπροβάλει η φιγούρα του ανθρώπου που έκανε χιλιάδες Παναθηναϊκούς να παραληρούν από τις μεγάλες επιτυχίες του εξάστερου μπασκετικού θρύλου.Αυτή η στιγμή θα είναι η στιγμή κατά την οποία η φράση ''ραγίζουν τα τσιμέντα'' θα πάρει την πραγματική της διάσταση.Είναι η στιγμή που τα μάτια θα γεμίσουν δάκρυα και οι πέτσες θα φτάσουν μέχρι τα λάβαρα στην οροφή του ΟΑΚΑ. Η πλειοψηφία αυτών των λαβάρων υψώθηκαν εκεί ψηλά επί ημερών Ομπράντοβιτς.
Όταν στις 7 Ιουνίου 1999 ο Σέρβος επικύρωνε την συμφωνία του για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Παναθηναϊκού,με την οικογένεια Γιαννακόπουλου,ακόμα και ο ίδιος δεν φαντάζονταν αυτό που θα ακολουθούσε.Στα δεκατρία χρόνια παρουσίας του στον πράσινο πάγκο χάρισε στην ομάδα 5 Ευρωλίγκες,στις 6 που διεκδίκησε με τους πράσινους, 11 πρωταθλήματα Ελλάδος και 6 κύπελλα.Έκανε τον Παναθηναϊκό μία από τις θρυλικότερες ομάδες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και μία ομάδα από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία όλου του Ευρωπαϊκού αθλητισμού.Πολλοί είναι άλλωστε εκείνοι, ακόμα και ξένοι δημοσιογράφοι, που θεωρούν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό και την ποδοσφαιρική Milan τις πιο επιτυχημένες ομάδες της τελευταίας 20 ετίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτά και μόνο τα επιτεύγματα είναι υπεραρκετά για να κάνουν τον Ζότς τον πιο επιτυχημένο προπονητή στην ιστορία όλου του Συλλόγου και την πιο αγαπητή μορφή σε όλους τους πράσινους οπαδούς.Όλα τα καλά όμως δυστυχώς έχουν και το τέλος τους.Αυτό ήρθε το 2012 μετά την απώλεια του μοναδικού πρωταθλήματος που έχασε ο Ζότς από τον Ολυμπιακό στα 13 αυτά χρόνια στην Ελλάδα.Μετά το τέλος του τελευταίου τελικού στο ΣΕΦ σε εκείνη την περιβόητη συνάντηση με τους οπαδούς στο Κάραβελ,όλοι πιστέψαμε ότι θα μείνει στην ομάδα.Τελικά όμως τα πράγματα άλλαξαν.Οι λόγοι που έγινε αυτό τους γνωρίζουν μόνο ο ίδιος και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.Η ομάδα άλλαξε κατά τα 10/12 της,πέρασε στα χέρια του Πεδουλάκη που κατέκτησε το ντάμπλ πέρυσι και το κύπελλο μέχρι στιγμής φέτος,και έφτασε μια ανάσα από την πρόκριση στο final four του Λονδίνου.Συνέχισε δηλαδή μια επιτυχημένη πορεία ωστόσο έδειχνε ότι κάτι έλειπε.Αυτό φάνηκε έντονα την φετινή χρονιά κάτι που ανάγκασε τον Δημήτρη να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Πεδουλάκη και να εμπιστευτεί την ομάδα στον παντοτινό αρχηγό Φραγκίσκο Αλβέρτη. Μια κίνηση με ρίσκο αλλά με πολύ συναίσθημα.Και τώρα η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε το βράδυ να βρεθούν αντίπαλοι ο δάσκαλος με τον μαθητή.Ο πατέρας με τον γιο. Ζότς εναντίον Φράγκι...
Το σίγουρο είναι ότι οι στιγμές που θα ζήσουμε στο ΟΑΚΑ θα είναι αξίες αναφοράς για πολλά πολλά χρόνια αργότερα.Η συναισθηματική φόρτιση θα είναι τεράστια για όλους μας και φυσικά πάνω απ'όλα για τον Ζότς που για πρώτη φορά θα διασχίσει το παρκέ για να πάει να κάτσει όχι στον δεξί πάγκο αλλά στον αριστερό,αυτόν των φιλοξενουμένων.Ίσως η αυριανή βραδιά αλλάξει την ιστορία του Παναθηναϊκού,ίσως κάνει τον Ζότς να σκεφτεί πιο έντονα από ποτέ την επιστροφή του στο σπίτι του,εκεί που ανήκει.Να ξανάρθει για να εκπληρώσει την υπόσχεση του και την επιθυμία του.Να κάνει τον Παναθηναϊκό του το νούμερο ένα στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ξεπερνώντας τα εννέα τρόπαια της Ρεάλ.....
Να μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει και παιχνίδι και μάλιστα δίχως αύριο.Μόλις γίνει το πρώτο τζάμπολ όλοι πολεμάμε για την νίκη που θα μας κρατήσει ζωντανούς στην υπόθεση πρόκριση.Όλα τα υπόλοιπα μετά την κόρνα της λήξης....
Υ.Γ. ZOTS,HOME IS WHERE THE HEART IS.....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου