To «ολλανδικό» 4-3-3: Από την θεωρία στην πράξη

H ενδεκάδα του Παναθηναϊκού σε 4-3-3

Όπως είναι πλέον γνωστό, ο Αναστασίου έχει αποφασίσει να βασίσει το φετινό ποδοσφαιρικό project του Παναθηναικού σε ένα επιθετικογενές και σύγχρονο 4-3-3. Το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι αφού οι παίκτες της ομάδας δείχνουν να στερούνται ποιότητας και εμπειρίας για την εφαρμογή ενός τόσο αρκετά απαιτητικού συστήματος. Το overlap.gr επιχειρεί μία τακτική αξιολόγηση του υλικού των πρασίνων και αναλύει τα θετικά και αρνητικά του ρόστερ της ομάδας σε σχέση με τις απαιτήσεις του 4-3-3.


Το «ολλανδικό» μοντέλο

Ο Αναστασίου οραματίζεται ένα επιθετικό και γρήγορο ποδόσφαιρο όπως άλλωστε ακολουθείται από την πλειοψηφία των ομάδων στην Ολλανδία όπου και έχει θητεύσει. Οι βασικοί τακτικοί άξονες του πλάνου του Αναστασίου είναι:

• Πίεση ψηλά
• Κοντά οι αγωνιστικές γραμμές
• Αυξημένο αγωνιστικό πλάτος
• Ανάπτυξη από τα πλάγια
• Προωθήσεις των πλάγιων μπακ
• Συμμετοχή των κεντρικών μέσων στην επιθετική λειτουργία
• Ο κεντρικός επιθετικός ως σταθερό επιθετικό σημείο αναφοράς
• Γρήγορος ρυθμός ανάπτυξης

Είναι σαφές ότι οι εμφανίσεις του Παναθηναικού απέχουν πολύ από τα παραπάνω ζητούμενα και η ομάδα θέλει πολύ δουλειά ακόμα ώστε να φτάσει κοντά στα «θέλω» του κόουτς που φαίνεται να δουλεύει προς αυτή την κατεύθενση και να ελπίζει στην εφαρμογή του εν λόγω πλάνου.

Η πολυπλοκότητα του 4-3-3

Το 4-3-3 (μαζί με το 4-2-3-1) τείνει να γίνει ένα από τα πιο αποτελεσματικά και λειτουργικά συστήματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όμως απαιτεί ποιότητα στα χαφ και εξαιρετική ομαδική φυσική κατάστασηα αφού οι περισσότεροι παίκτες αναλαμβάνουν πολύπλοκα τακτικούς ρόλους «ζωτικής» τακτικής σημασίας.

• οι πλάγιοι μπακ: καλούνται να καλύψουν, σχεδόν, όλη την πλευρά
• ο κόφτης αναλαμβάνει, σχεδόν εξ’ολοκλήρου, την υποδοχή της πρώτης πάσας κα έχει πολύ ενεργητικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομάδας
• οι κεντρικοί μέσοι καλούνται να συμμετέχουν ενεργά τόσο στην φάση της άμυνας όσο και στην φάση της επίθεσης ώστε να αναπτυχθούν τα πλεονεκτήματα του
• σχηματισμοί (3 παίκτες στον άξονα στην άμυνα, 5 παίκτες σε ενεργητική θέση στην επίθεση)
• ο κεντικός επιθετικός είναι αρκετά απόμονωμένος από τους παίκτες του άξονα (απουσία καθαρού επιτεικού χαφ) και οφείλει να παίζει αρκετά παράλληλα αλλά και κάθετα χωρίς την μπάλα για να γίνει αποδέκτης της μπάλας

Οι πλάγιοι μπακ τους 4-3-3 καλούνται να εκμεταλλετούν σχεδόν αποκλειστικά όλη την πλευρά. Δύσκολο έργο για τον μοναδικό κόφτη του 4-3-3 που καλείται να δώσει ανασταλτική κάλυψη στα στόπερ και να καλύψει παράλληλα στο γήπεδο αρκετά μέτρα

Η αξιόλογηση του ρόστερ

Μία ματιά στο ρόστερ των πρασίνων αρκεί για να συνηδητοποιήσει κανείς ότι οι παίκτες που έχει ο Αναστασίου στα χέρια του δεν μποτούν να επιτρέψουν την ορθολογική/αποτελεσματική εφαρμογή του 4-3-3 – τουλάχιστον όχι την επιθετική version του.

• Οι κεντρικοί αμυντικοί της ομάδας είναι αργοί και δεν ενδείκνυνται για πίεση ψηλά. Μόνο ο εξαιρετικά άπειρος Ρισβανης μπορεί να παίξει με ταχύτητα στον χώρο.
• Οι πλάγοι μπακ δεν έχουν τα απαραίτητα στοιχεία για την θέση. Ο Μαρινάκης φαίνεται να έχει ταλάντο αλλά ακόμα είναι άπειρος για να αναλάβει με επιτυχία έναν τόσο δύσκολο τακτικά ρόλο. Ο Νάνο, με καριέρα στην Β’ Ισπανίας σε όλη του την καριέρα, αποδεδιεγμένα δεν έχει την ποιότητα ώστε να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα – έστω κι αν έχει αρκετά από τα στοιχεία που απαιτεί η θέση του επιθετικού μπακ.
• Ο Μέντες είναι πολύ soft (αν και καλός τεχνίτης) για να αναλάβει μόνος του την ανασταλτική λειτουργία του κέντρου ενώ ο Λάγός στερίεται εμπειρίας για κάτι τέτοιο.
• Οι πλάγιοι επιθετικοί της ομάδας φαίνεται να μην έχουν το εύκολο γκολ
• Ο Μπέργκ είναι πολύ αργός (τουλάχιστον έτσι δείχνει μέχρι τώρα) για να μπορέσει να κινηθεί κάθετα και παράλληλα σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς την μπαλα.
• Ο Πράνιντς δύσκολα θα παίξει τον ρόλο που θέλει ο Αναστασίου στο κέντρο αφοού δεν έχει αυτά τα στοιχεία που απαιτεί η θέση.

Σχόλιο: Ζέκα και Αμπέιντ είναι μακράν ότι πιο κοντινό έχει ο Παναθηανικός σε κεντρικά χαφ του 4-3-3, ενώ ερωτηματικό αποτελεί αν ο Ατζαγκουν που δείχνει να έχει κάθετη κίνηση μπορεί να αποδώσει τόσο χαμηλά στον άξονα.

Οι αποστάσεις του επιθετικού από τα χαφ σε διάταξη 4-3-3 είναι μεγαλύτερες σε σχέση με το 4-2-3-1 όπου ο επιτελικός μέσος καλύπτει τον «ζωτικό» χώρο πίσω από τον επιθετικό

Συμπέρασμα

Οι παραπάνω προβληματισμοί δεν σημαίνουν ότι ο Παναθηναικός δεν μπορεί να παίξει το 4-3-3 ή ο Αναστασίου θα πρέπει να εγκαταλείψει τις βλέψεις και σκέψεις για επιθετικό ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται να μάθεις κάτι αν δεν το επιχειρήσεις.

Αυτό που οφείλει να κάνει ο Αναστασίου είναι να προσπαθήσει να βρει τον τρόπο, το κατάλληλο σχηματισμό  ώστε να αναδείξει τις δεξιότητες των παικτών του, να περάσει την επιθετική φιλοσοφία που επιθευμεί χωρίςόμως  να παραμερίζει εντελώς την αναγακαιτητα απόκτησης του αποτελέσματος. Ο Παναθηναικός δεν έχει την πολυτέλεια… να μην κερδίζει.

Από την άλλη η διοίκηση πρέπει να επικοινωνήσει με σωστό τρόπο στο φίλαθλο κοινό της ομάδας το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας και τον τρόπο με τον οποίο αυτο θα επιτευχθεί σε βάθος χρόνου. Η επικοινωνία αυτή ίσως είναι ακόμα πιο σημαντική από την απάντηση τακτικών διλημμάτων και σχηματισμών – τουλάχισοτν σε αυτή την κρίσιμη καμπή για την ιστορία του Συλλόγου.

http://www.overlap.gr/panathinaikos-to-ollandiko-4-3-3-apo-tin-theoria-stin-praxi/