Αυτές τις χαρές θέλουμε ρε!

Τέτοιες στιγμές σε κάνουν πιο Παναθηναϊκό. Οι εκτός γηπέδων...

Ο πρώτος τελικός μετράει κάτι ώρες που αποτελεί παρελθόν και ο Παναθηναϊκός πλέον χρειάζεται απλά να κάνει το καθήκον του στο Ο.Α.Κ.Α μιας και το πρώτο βήμα στο Σεφ έγινε. Αλλά μάγκες επιτρέψτε μου να εστιάσω αλλού την προσοχή μου και όχι στο break που κάναμε. Nα δώσω βάση στις στιγμές που εξελίχθηκαν πριν και μετά τον τελικό στο Caravel. Εκεί όπου ο κόσμος του Συλλόγου λειτούργησε με βάση την καρδιά του και έκανε αυτά που έπρεπε. Παρών το μεσημέρι για να ντοπάρουμε ψυχολογικά την ομάδα, παρών και το βράδυ για να τους ντοπάρουμε ακόμη περισσότερο για την συνέχεια. Που αλλού αυτά; Πουθενά αλλά δεν είναι αυτό το θέμα...


Το θέμα για μένα βρίσκεται στο σημείο που είναι η όλη ουσία του πράγματος. Και αυτό έχει να κάνει με τον κόσμο του Συλλόγου και τις εκάστοτε ανάγκες που έχει. Ο Παναθηναϊκός κόσμος έχει ανάγκη από χαρές και στιγμές περηφάνιας. Επιτακτική ανάγκη. Και αυτό το αναφέρω γιατί πολλοί λέγανε πως ίσως δεν ήταν απαραίτητο να πάμε μετά την νίκη στο Κάραβελ αφού τίποτα δεν έχει τελειώσει και το πανηγυρικό κλίμα που υπήρχε μπορεί να αποσυντόνιζε την ομάδα στον δύσκολο (πολύ πιο δύσκολο) δεύτερο τελικό της Κυριακής, Τι λέτε ρε μάγκες; Συγκρίνονται τέτοιες στιγμές με την τελική έκβαση του πρωταθλήματος; Ο κόσμος μας θέλει να πανηγυρίζει και πολλοί του το στερούν αυτό. Ο κόαμος θέλει εμφατικές νίκες επί του αιωνίου αντιπάλου. Το έχει ανάγκη. Τον απειλεί η δικτατορία που θέλει τον γαύρο να επικρατεί παντού. Για ποιο λόγο να μην βγουν τόσα πράσινα χαμόγελα στους δρόμους και να πανηγυρίσουν; Για ποιο λόγο να μετριάσουν την χαρά τους; Για ποιο λόγο να μην υψώσουν την Παναθηναϊκή σημαία και να σουλατσάρουν σε όλη την Αθήνα Παρασκευή βράδυ με τις πράσινες φανέλες τους;

Οι στιγμές που βιώσαμε στο Caravel αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για το δέσιμο που υπάρχει με αυτό το τμήμα. Αλλάξανε τόσα καίρια και ιστορικά πρόσωπα το καλοκαίρι κι όμως μας έδωσαν σήμερα αυτήν την μεγάλη χαρά. Για ποιο λόγο να μην την πανηγυρίσουμε;

Συγκρίνονται οι στιγμές σήμερα με αυτές στο Ο.Α.Κ.Α αύριο; Μην τρελαθούμε δηλαδή. Αυτά τα ...extras είναι που μας κάνουν πιο καψούρηδες και ρομαντικούς με το τριφύλλι ρε μάγκες. Για αυτό χάρηκα την σημερινή μέρα όσο καμία άλλη φέτος. Για αυτό χαίρομαι που υπάρχουν τα συγκεκριμένα άτομα στην Θύρα 13 και ηγούνται, καλώντας τον κόσμο σε τέτοιες "συγκεντρώσεις". Γιατί νιώθουν και αυτοί την Παναθηναϊκή καψούρα που οι καιροί πάνε να μας εξαφανίσουν.

Την Κυριακή στην τσίτα και την Τετάρτη στα κλασσικά. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος πάλι Caravel. Γιατί είναι η ζωή μας, η αναπνοή μας...

ΥΣ: Γυρίζουμε και Λεωφόρο... νέες γενιές θα γαλουχηθούν και πολλά μυαλά θα βρουν τον ίσιο Παναθηναϊκό δρόμο τους.

ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ 'Η ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ...