Ψάχνοντας το...déjà vu που θα μας πάει Λονδίνο!

Τελικά η ομάδα μας δεν μπόρεσε να πάρει την νίκη απο τους Ρώσους και η τέταρτη θέση μαζί με το αντάμωμα με την Μπαρτσελόνα ήρθε. Πάλι με μειονέκτημα και πάλι έχοντας τον ρόλο του απόλυτου outsider. Σε ποιον δεν ξυπνούν μνήμες απο πρόπερσι λοιπόν;


Σίγουρα ο Παναθηναϊκός του 2013 είναι κάποια σκαλιά ποιότητας κάτω απο αυτόν του 2011, αλλά και για τους Ισπανούς ισχύει το ίδιο που έχει μια ομάδα που σίγουρα δεν είναι το απόλυτο φόβητρο. Αλλά όπως και να χει, αυτοί θα παίξουν στην έδρα τους αν χρειαστεί 3 ματς και απο την Βαρκελώνη θα ξεκινήσει η σειρά των αγώνων. Αυτό δεν αλλάζει. Όπως δεν αλλάζει και η απαραίτητη νίκη που χρειάζεται στην Βαρκελώνη για να πάμε στο Λονδίνο. Πρέπει να νικήσουμε τρεις φορές τους Ισπανούς. Kαι τον τρόπο μόνο ο Πεδουλάκης με τους παίκτες μπορούν να τον βρουν. Πρέπει να λειτουργήσει και το deja vu με τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή να ξαναζήσουν τους προημιτελικούς του 2011.

Μπορεί να μην είμαστε το φαβορί, αλλά ρε μάγκες ποια Μπαρτσελόνα; Είμαστε πολύ πιο μεγάλο μέγεθος στο μπάσκετ απο τους Ισπανούς και μόνο η φανέλα μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη του στόχου και να φτάσουμε στο Λονδίνο. Και προσωπικά είμαι αισιόδοξος για την σειρά αυτή. Γιατί η ομάδα μου βγάζει ένα αίσθημα ότι μπορεί να κάνει την καλή και να τραβήξει κέντα στην Βαρκελώνη. Αν με φοβίζει κάτι αυτό είναι τα ματς στο Ο.Α.Κ.Α και η πίεση που θα πέσει πάνω στην ομάδα στην περίπτωση που φύγουμε με ένα διπλό στα δύο πρώτα ματς. Αλλά όλα αυτά είναι θεωρίες τις οποίες δεν έχει και νόημα να αναπτύξω, αφού θα τα δούμε όλα στην πράξη σε μια εβδομάδα και συγκεκριμένα την Τρίτη που ξεκινάνε τα ματς.

Αν με στεναχωρεί κάτι από σήμερα δεν είναι ούτε ότι χάσαμε απο την ΤΣΚΑ στην έδρα μας, ούτε ότι τερματίσαμε εν τέλει στην τέταρτη θέση και πέσαμε με την Μπαρτσελόνα. Με στεναχωρεί που απλά δεν νικήσαμε για να πάρουμε την τρίτη θέση και να πέσουμε με τον γαύρο. Έπρεπε η ιστορία να φέρει έτσι τις ζαριές και να παίξουμε άλλη μια παρτίδα σε Ευρωπαϊκούς αγώνες. Να τους πάρουμε εμείς το εισιτήριο για το final 4 και να τους αφήσουμε εκτός. Με μειονέκτημα ή με πλεονέκτημα ποσώς με ενδιαφέρει. Σημασία είχε να πέφταμε μαζί τους. Τέλος πάντων...

Είπαμε... να βρούμε την μαγική λάμψη και οι Διαμαντίδης-Τσαρτσαρής να πάθουν το deja vu. Να πάμε Λονδίνο.


ΥΣ: Το καλύτερο πλασάρισμα στον όμιλο και το πλεονέκτημα στα προημιτελικά δεν χάθηκε απο την σημερινή ήττα αλλά απο τις χαζές ήττες και τα δικά μας παιχνίδια που χαρίσαμε με την Ρεάλ μέσα και την Μάλαγα έξω.