Κανένας δεν περισσεύει

Πείτε με υπερβολικό αλλά η εικόνα της κερκίδας στο κλειστό του ΟΑΚΑ στον προχθεσινό αγώνα με την Μακάμπι δεν με ξετρέλανε. Το πέταλο έκανε και με το παραπάνω την δουλειά του (όπως πάντα και παντού) καθώς ούτε λεπτό δεν πέρασε χωρίς φωνή. Αλλά τα άδεια καθίσματα στις υπόλοιπες θύρες μόνο σε εμένα κακόπεσαν? Το περσυνό ρεκόρ με την Μπαρτσελόνα ήταν μοναδικό και δύσκολα θα επαναληφθεί. Αυτό όμως δεν παύει να σημαίνει ότι δικαιολογούνται οι τόσες άδειες θέσεις (ειδικά πίσω από την κάτω μπασκέτα που το άσπρο χτυπάει άσχημα στο μάτι).

Έλα μωρέ ποιά Μακάμπι τώρα, είμαστε ήδη στο Final Four. Ας κάτσω σπίτι να απολαύσω μπάσκετ. Με Ομπράντοβιτς στον πάγκο σιγά μην χάσουμε, δεν χρειάζονται αυτοί οι παίκτες γεμάτο γήπεδο για να νικήσουν. ΛΑΘΟΣ. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!

Στο γήπεδο όλοι είναι χρήσιμοι. Δεν θα φωνάξουν όλοι ένα σύνθημα. Έστω όμως και ο πανηγυρισμός μετά από ένα καλάθι όσο χαζό και αν ακούγεται δίνει ώθηση στον παίκτη. Το χειροκρότημα. Η γιούχα όταν είναι η στιγμή. ΟΛΑ.

Είναι κρίμα και αν θέλετε την άποψή μου ντροπή να έχεις την ευκαιρία -και την δυνατότητα πάντα- να παρακολουθήσεις αγώνα αυτής της ομάδας για τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας (μάλλον κάποιοι έχουν μικρή μνήμη) και να διαλέγεις τον καναπέ σου. Ας μην αναφέρω πόσα μας έχει χαρίσει αυτή η ομάδα που από μόνα τους είναι αρκετά για να πας και στην Ουρουγουάη αν χρειαστεί. Ούτε είναι αναγκαία η κινδυνολογία τύπου "είναι η τελευταία χρονιά αυτής της ομάδας, ας την δούμε τώρα που ακόμα την έχουμε".

Όλους μας χρειάζεται η ομάδα γι'αυτό όλοι απόψε στο κλειστό για να βοηθήσουμε τους μάγκες του Παναθηναϊκού να πετύχουν άλλη μια νίκη. Κανένας δεν περισσεύει!