Σε λίγες ώρες η ομάδα μας αντιμετωπίζει στην Λεωφόρο τον γαύρο για τον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος βόλλευ γυναικών. Για άλλη μια φορά ο ερασιτέχνης του γαύρου ξανάρχισε την αγαπήμενη συνήθεια του τελευταίου χρόνου σχετικά με την καταλληλότητα του γηπέδου.
Μια ιστορία που ξεκίνησε για πρώτη φορά πέρυσι στους τελικούς και συνεχίζεται μέχρι φέτος σε κάθε μεταξύ μας ματς. Η διοίκηση τους λοιπόν με συνεχείς κι μεθοδικές κινήσεις προσπαθεί να βγάλει σιγά σιγά ακατάλληλο τον Τάφο του Ινδού ,ώστε να έχει κάποτε κάποιες πιθανότητες να πάρει ένα πρωτάθλημα. Τυχαίο είναι που οι μόνες νίκες που έχει κάνει ο γαύρος στον Τάφο ,είναι με άδειο γήπεδο;;
Είναι η μόνη τακτική που έχει και επειδή η διοίκηση μας κοιμάται (και συγκεκριμένα ο κ.Πιστιώλης) ,βρίσκει χώρο και δρα ανενόχλητη. Τον Δεκέμβριο καταφέρανε και απαίτησαν να μπουν μόνο 400 άτομα μέσα. Σήμερα 800..
Το παράδοξο της όλης ιστορίας είναι πως η ομάδα του γαύρου ΠΟΤΕ δεν έχει δεχθεί κάποιου είδους επίθεση απο τον κόσμο ή ότιδιποτε άλλο. Το μόνο που συμβαίνει είναι το γήπεδο να τιγκάρει και να δημιουργείται μια κολασμένη ατμόσφαιρα ,με συνέπεια αυτές να χάνουν πριν μπουν στο γήπεδο. ΠΟΤΕ όμως δεν έχουν ξεπεραστεί τα όρια.
ΑΛΛΑ βρίσκουν και τα κάνουν. Όταν σε διοικητικό επίπεδο είμαστε ανύπαρκτοι και η μόνη στάση που έχουμε είναι παθητική τότε καλά να πάθουμε.
Δε γίνεται σε ένα γήπεδο που χωράει τουλάχιστον 2.000 άτομα ,να καταφέρνουν και να σε αφήνουν να βάλεις 400 και 800. Τότε αν είναι να τους δώσουμε και το πρωτάθλημα να τελειώνουμε.
Πως κάθε χρόνο η ομοσπονδία εγκρίνει τον Τάφο για τις ελληνικές υποχρεώσεις και μόνο στα παιχνίδια με τον γαύρο να γίνοντε συσκέψεις για κάτι το οποίο είναι νόμιμο;;
Αν το καλοκαίρι βγάλουν ακατάλληλο τον Τάφο να μην ψαχνόμαστε και κοιτάμε λες και ήρθαν εξωγήινοι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου